maandag 8 juni 2015

Dorst?

Zondag was het een zomerse dag in de Ardennen met temperaturen die hoog boven de 20° piekten was het een zalige dag om aan buitensport te doen, wandelen, kayak, petanque, ... en ja zelf lopen.
In Aywaille organiseerde men voor de tiende maal de Ohm trail.  Een uitdagende en zware trail die alles bezit om binnen een 10-tal jaar hun 20ste editie te vieren.
Dat het een zonnige dag zou worden hadden Frank en Sabine reeds van tevoren aangekondigd zodoende dat men zich vooraf kon voorbereiden...
Door mijn jarenlange ervaring in de duursport en de daarbij horende rituelen had ik mezelf al goed geprepareerd.  Het vaste ritueel met in de hoofdrol Overstims startte ik op van 3 dagen tevoren.  Met de wetenschap dat het wel eens een warmere dag zou kunnen worden verrijkte ik mijn Overstims Malto met wat ORS van Care Plus.  Wat kledij betrof koos ik voor licht maar geen singlet.  Mijn Patagonia Runners shirt zou mij in eerste instantie moeten beschermen tegen de zonnestralen, het grote voordeel van een shirt met mouwen is dat je je lichaam toch beter beschermt tegen de zon.
Met deze voorbereiding besloot ik om mij niet 100% te geven maar om gecontroleerd te lopen, reden hiervan is een aansluiting van een mooie trainingsstage op Mallorca-met flanellen benen kan je niets uitrichten op trainingsstage-.
Van bij de start zag ik dat de groep traag op gang kwam en nam toen het commando. Ik leidde een mooie groep die op de eerste klim na een paar honderd meter uiteenspatte.  Gecontroleerd huppelde ik naar boven en voelde dat ik het gezelschap had van een stevige gezel. Een Spanjaard of moet ik zeggen Catalaan, hij zou een tijdje mijn partner zijn.  Ik voelde dat de kerel een paar klassen sterker was dan ikzelf maar blijkbaar had hij geen zin in een eenzame solo tocht doorheen de Ardennen.  Na een leuke babbel bleek mijn gezel vriend en trainingspartner te zijn van de Spaanse goden en resideert hij in Font Romeu de trainingsplek waar alle Olympiaden heen trekken om zich voor te bereiden op hun goud, zilver of brons.  Met deze wetenschap bleef ik mijn plan volgen, gewoon gecontroleerd lopen en mij geen "reet" en/of "scheet" aan te trekken dat ik eigenlijk een paar maten te klein was voor mijn compagnon.  Grappig, leuk en tof dat hij telkens wachtte als hij te ver uitliep.
Op het moment dat het parcours van de 50, het parcours van 20 en 35 kruiste was het zover.  Hij etaleerde hoe je een berg moet oplopen en vervolgens moet aflopen.  In no-time was de vogel gaan vliegen.  In feite heb ik die gast zelf niet naar beneden zien lopen omdat hij al op die 400m een voorsprong op mij nam van 200m.  Geen moment heb ik proberen aandringen want dit zou trouwens toch maar leidden tot zelfmoord.  Ik bleef me dus gewoon verder focussen op mijn eigen ritme en bleef eten en drinken.
Op de 3de bevoorradingspost zag ik plots het onwaarschijnlijke mijn Catalaanse vriend lag onder de douche, hij had zich netjes neergestreken onder de bidon met drinkwater en had het kraantje opengedraaid en liet het water zo over zijn oververhit lijf stromen. Blijkbaar had hij de Belgische zon wat onderschat en liep hij zo tegen de muur. Na mezelf volgegoten te hebben met cola en mijn Overstims soft flasks -die ik thuis netjes had opgevuld met de Overstims Hydrxir Lange afstand poeder-op te vullen met water.  Vertrok ik dan maar alleen verder.
Een half uurtje later bleek mijn Catalaans vriend terug aansluiting gevonden te hebben met mij.  En liep hij terug verder uit.  Nog steeds liep ik op dit moment op cruisecontrole wel begon ik ook wat de benen te voelen en besloot dan maar om op sommige plaatsen het dribbelen te ruilen voor het wandelen.
Toen de Suunto Ambit3 meer dan 50K aangaf wist ik dat ik bijna binnen was.  Een korte afdaling richting Amblève en toen zag ik terug het onwaarschijnlijke.  De Catalaan was compleet verslagen door de Belgische zon.  Compleet verward en zo verdwaasd als 20 junks lag hij tussen de trappen.  Vriendinnen Barbara en Leen -die de 20 liepen-waren er blijkbaar als eerst bij en verzorgde de kerel zo goed mogelijk.  Hij slurpte hun water op maar blijkbaar was hij dermate uitgedroogd dat van lopen/waggelen/vallen geen sprake meer was.  Blijven liggen en wachten op de ambulance dus.  Barbara en Leen lieten mij verder lopen en zo liep ik dan zelf wat verdwaasd verder als eerste over de streep.
Nadien maak je dan de balans op en merk je op dat het niet alleen de benen zijn die het verschil kunnen maken.  Mijn sterkte was deze dag dat ik alles netjes volgens plan heb afgewerkt.  Geen paniek bij het opmerken van een véél sterkere kandidaat.  Mij mooi kunnen houden aan mijn voedingsplan, om de 45' een Overstims Fruit'n Perf en een halve liter Overstims Hydrixir lange afstand en op de verzorgingsposten zo veel mogelijk water en cola binnen gieten. Na 3u30' overschakelen naar de Overstims cafein gel en wat Coup de Fouets.
Straks mag ik in Mallorca terug wat voeling leren krijgen met wat technische secties om nadien de machine scherper te zetten in de Italiaanse bergen.  Ik duik dus eventjes uit de competitie  om mij 200% te kunnen focussen op UTMB eind augustus.

2 opmerkingen:

  1. Knap resultaat alweer Thomas. Wens je veel trainings plezier op stage en veel suc6 tijdens je UTMB.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. een echte Beir op weg naar Font Romeu, maar eerst Mallorca ;-)
    geniet van je overwinning!

    BeantwoordenVerwijderen